Weekend van de wetenschap succes

Het Weekend van de Wetenschap is weer voorbij. Ons Dagje in de cel was een groot succes met meer dan 700 bezoekers en 130 medewerkers. De eerste bezoekers stonden al ruim voor elf uur voor de deur. En vanaf het moment dat het evenement begon stonden er rijen mensen voor de grote hangende cel, waar mensen hun hoofd in konden steken voor een 1-minuut durende licht- en geluidsshow die verbeeldde wat er in een cel gebeurt. Een klein meisje verdween bijna in de cel, er was alleen nog een bewonderend ‘ooooh’ te horen.

Wereldfaam, een schimmel met je naam
Onder de eerste bezoekers bevonden zich de families die waren uitgenodigd om het certificaat in ontvangst te nemen dat deelname aan en groot burger-wetenschapsproject hen had opgeleverd: een officieel document met daarop de wetenschappelijke naam van een nieuw ontdekte schimmel. In de wetenschappelijke naam is die van de verzamelaar van de schimmel opgenomen. Echte wereldfaam dus, de naam zal nooit meer veranderen. Wereldfaam, een schimmel met je naam, was dan ook de toepasselijke naam van het project van het Westerdijk Instituut in samenwerking met het Universiteitsmuseum Utrecht.

Alle deelnemers waren zeer vereerd met de persoonlijke speech van Pedro Crous en met hun certificaat.

Wetenschappers in de dop
Een flink aantal wetenschappers in de dop stonden op de stoep bij het Dagje in de Cel. Een jongen toonde zijn eigen petri-schaal met schimmels en bacteriën al bij de voordeur. Twee meisjes kwamen binnen terwijl ze vroegen of er ook een dokter binnen was, de ene wou namelijk arts worden en de ander laborant. Ze bleven ruim twee uur binnen. Een boeiende vraag kwam van een acht-jarig meisje: worden vissen kleiner als ze ouder worden? De bezoekers waren heel positief over de levende vissenembryo’s die ze konden bekijken door de microscoop en het kloppende hartje dat ze konden zien. Een erg gedreven jonge onderzoeker kwam keer op keer terug om zijn schimmel-scheten te verbeteren. Hij vond de ballonnen die door de gisten werden opgeblazen niet groot genoeg en hij sloeg aan het experimenteren met steeds andere mengsels van gist, suiker en water. Als u zich afvraagt wat een puber tekent met gist in een petri-schaal: de twee die wij bezig zagen, maakten een bad-eendje.

Grote hit
Drie heel jonge meisjes waren lange tijd geconcentreerd bezig om DNA van lego te maken. Natuurlijk was zelf slijm maken een absolute hit. Dat wil zeggen voor kinderen. Hun ouders moesten geduldig op hen wachten. Als ze geluk hadden dan vonden de begeleiders tijd om aan hen uit te leggen wat het verschil is tussen de allereerste kunstnier van Kolff (1943) en de allernieuwste draagbare nier die allebei te zien waren. Of ze konden praten met de mensen van de nierstichting, of zien hoe een 3D printer een stuk van een kaak aan het printen was. En als de kinderen klaar waren met hun slijm, dan werd het tijd voor het maken van een cel in een petri-schaal. Konden de ouders wat leren over hoe tegenwoordig kan worden uitgezocht wat elke individuele cel doet van een groep van duizenden cellen tegelijk.

De meeste mensen die de stand van de organoiden uitkwamen hebben geleerd wat het eigenlijk is, een organoïde. Dit dankzij het onuitputtelijk geduld van de vrijwilligers, die bleven uitleggen tot men het begreep. Mensen konden ondertussen een zakje popcorn eten die een treffende gelijkenis vertonen met organoïden. Al met al werd de enorme variëteit aan activiteiten, met inbegrip van de lab-tours, de prachtige microscopie en de wetenschappelijke praatjes enorm gewaardeerd. Veel bezoekers bleven lang en spraken hun waardering uit voor de passie van de medewerkers en hun onvermoeibare inzet. Wij bedanken de bezoekers voor hun interesse en enthousiasme!